Η παγίδα του “Εθνικού Συμβουλίου”

Μετά και από τα τελευταία μασκαραλίκια του Μπατίστα της Μεσογείου για πλήρη επιστροφή στο Σύνταγμα του 60 (που πρώτη η Ε/Κ πλευρά δολοφόνησε), η όποια συμμετοχή του ΑΚΕΛ στο Εθνικό Συμβούλιο καθίσταται όχι μόνο περιττή αλλά πολύ χειρότερα, και ζημιογόνα για το ίδιο και για την υπόθεση της επανένωσης. Το παιγνίδι δεν παίζεται πλέον στο μοτίβο ‘’πάω για να εκφράσω τις απόψεις μου ή τις διαφωνίες μου’’. Η συμμετοχή σε ένα διχοτομικό όργανο με επικεφαλής ένα καραγκιόζη χωρίς ηθικούς φραγμούς, πολιτικές αξίες ή και συνέπεια, εκλαμβάνεται πλέον από τον κόσμο σαν συνενοχή, ιδιαίτερα όταν οι ανακοινώσεις που ακολουθούν μετά από κάθε συνεδρίαση, προσπαθούν να μετριάσουν ή να ‘’στρογγυλέψουν’’ τις διαφωνίες που εκφράζονται κατά τη διάρκεια των συζητήσεων χάριν μιας πολύ αφηρημένης έννοιας, της ‘’εθνικής ενότητας’.  Οφείλουμε να αντιληφθούμε κάποια πράματα στη σημερινή πολιτική πραγματικότητα:

“Εθνική ενότητα” ουδέποτε υπήρξε και ούτε πρόκειται να υπάρξει τόσο στα κοινωνικοοικονομικά όσο και στο πολιτικό πρόβλημα της Κύπρου. Στον πολιτικό στίβο, τα πράγματα ήταν και παραμένουν πολωμένα. Τα πιο σημαντικά κομβικά ιστορικά σημεία μετά την ανεξαρτησία που προκάλεσαν μιαν αξεπέραστη θα έλεγα πόλωση είναι:

• Το πραξικόπημα και η πολιτική που ακολουθήθηκε, του κλάδου ελαίας. Δεν υπάρχει δημοκράτης κύπριος που θα μπορέσει να συγχωρέσει ή να  αποδεκτεί ποτέ  τον κλάδο ελαίας όσα άλλοθι κι ’αν κυκλοφορούν για να δικαιολογήσουν αυτή την ντροπή για τη δημοκρατία.
• Το Σχέδιο Ανάν με τα Όχι και τα Ναι όπου έγιναν, μετ’ εκπλήξεως για πολλούς, αποκαλυπτήρια που δεν τα είχαμε δει ή συνειδητοποιήσει προηγουμένως
• Το πολωτικό κλίμα που δημιουργήθηκε μετά την φυγή του προέδρου από το Κρανς Μοντάνα, μεταξύ των υποστηρικτών της γνωστής συμμορίας και του κόσμου που συνεχίζει να αγωνίζεται για επανένωση.

Τα πράγματα σήμερα είναι ξεκάθαρα. Από τη μια στέκουν οι δυνάμεις της διχοτόμησης με ρητορικές του στυλ “ενιαίου”, “χαλαρής ομοσπονδίας”, “δυο κρατών” ή ακόμα με ρητορίες “μακροχρόνιου με πολεμικά απελευθερωτικά οράματα” και από την άλλη, οι δυνάμεις της λογικής που επιδιώκουν επανένωση κάτω από την ΔΔΟ, το μοναδικό σχήμα που μπορεί να εφαρμοστεί σε μιαν επανενωμένη Κύπρο σαν το προϊόν των ιστορικών μας πεπραγμένων.

Πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν έχουμε την πολυτέλεια για ακόμα 5 χρόνια με πρόεδρο της όποιας διχοτόμησης.  Επιβάλλεται η χάραξη ενός βραχύ-μεσοπρόθεσμου σχεδιασμού που να απευθύνεται κατευθείαν στις δημοκρατικές επανενωτικές δυνάμεις  της κοινωνίας μας και η χάραξη ενός εναλλακτικού  προγράμματος που να τερματίζει την διακυβέρνηση της ακροδεξιάς.  Αυτός είναι ο δρόμος που πρέπει να χαράξουν οι προοδευτικές-δημοκρατικές δυνάμεις του τόπου κι’ ας αφήσουν για τους λύκους  την λυκοφωλιά που ονομάζεται “εθνικό συμβούλιο”.

Δημήτρης Δημητρίου

29 Αυγούστου 2021