Ο Πρ. Πρ. και το βαθύ κράτος

Μαζί με την σελίδα για τον Κεμάλ Αττατούρκ (ο οποίος παρεμπιπτόντως προτάθηκε από τον Βενιζέλο λίγο πριν πεθάνει το 1934, για το Νόμπελ Ειρήνης) σκίστηκε και η σελίδα με τους μεγάλους ζωγράφους του 20ου αιώνα, των Φρίντα και Ντιέγκο Ριβέρα. Με ένα σπάρο δυο τρυγόνια αφού ως γνωστό οι δύο ζωγράφοι ήταν κομμουνιστές. Σε όποιο βιβλίο μπεις για την ιστορία της τέχνης, στο κεφάλαιο ‘’socialist art ‘’, θα τους βρεις μπροστά σου, ιδιαίτερα τον Ριβέρα. Τι, θα αφήσουμε τα παιδιά μας να μας τα παρασύρουν οι παλιοκομμουνιστές;  Αν θέλουν να μάθουν για τέχνη ο Μυστικός Δείπνος του Νταβίντσι,  το Κρυφό Σχολειό (του Γύζη νομίζω) άτε το πολύ και η Γέννηση της Αφροδίτης  του Μποτιτσέλι είναι υπεραρκετοί για τα μωρά. Έτσι θέλουμε, τζι’ αν σας αρέσκει.

Αυτές οι συμπεριφορές στην Κυπριακή ‘’Δημοκρατία’’ μας επιβεβαιώνουν, καθημερινά θα έλεγα, δυο πράματα:

1. Το βαθύ κράτος στην Κύπρο όπως εξελίχτηκε από το 60 μέχρι και τις μέρες μας (με τις εθναρχίες, την ΕΟΚΑ και τους πεμπάμενους δασκάλους του ‘’έθνους’’) καλά κρατεί και ισχυροποιείται συνεχώς ιδιαίτερα από τη σημερινή κυβέρνηση Αναστασιάδη.
2. Την αναγκαιότητα να κάμουμε σαν λαός το μεγάλο άλμα μπροστά και να αρχίσουμε μια διαδικασία εκδημοκρατισμού της κοινωνίας μας και την είσοδο μας στην εποχή του νεωτερισμού που στην Ευρώπη άρχισε το 1789.  Η  έμφαση βέβαια θα πρέπει να δοθεί στο τομέα της Παιδείας. Είναι φανερό (φάνηκε ξεκάθαρα επί διακυβέρνησης Χριστόφια) ότι η ρήξη με το βαθύ κράτος είναι και αναπόφευκτη αλλά και επιβεβλημένη αν πρόκειται η Κύπρος να δρασκελίσει τον Μεσαίωνα ή όπως αλλιώς ονομάζεται η περίοδος που διανύουμε στην Κύπρο, ''the ancient regime''. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που κάποιες χιλιάδες χειροκροτούν τον μητροπολίτη Μόρφου, έτσι για να αναφέρω ένα μικρό παράδειγμα της κατάντιας μας σαν κοινωνία. Η ενεργοποίηση και η εμπλοκή όλου του προοδευτικού κόσμου θεωρείται κάτι παραπάνω από αναγκαία για να φτάσουμε επιτέλους στον 21ο αιώνα.

Δημήτρης Δημητρίου

8 Σεπτεμβρίου 2021