Για την αξιοπρέπεια μας, ΩΣ ΔΑΜΕ

Δεν θα μπορούσε να υπάρξει χειρότερη περίοδος για την πενταμερή. Από τη μια έχουμε ένα πιόνι που ονομάζεται Τατάρ που σαν παπαγάλος κράζει κάθε έξι δευτερόλεπτα «δύο κράτη, δύο κράτη, δύο κράτη». Από την άλλη έχουμε για πρόεδρο την κορωνίδα της διαφθοράς και της λαμόγιας ο οποίος έχει ‘εκμυστηρευτεί‘ με πάσα σοβαρότητα σε τουλάχιστο χίλια άτομα την προτίμηση του για δυο κράτη, την επισφράγιση δηλαδή της διχοτόμησης. Δεν θα καταπιαστώ στους λόγους που η κλίκα Αναστασιάδη προκρίνει διχοτόμηση. Μόνο κάποιοι πολιτικά αδαείς δεν τους κατανοούν ή καμώνονται πως δεν τους κατανοούν όπως λόγου χάρη, η ηγεσία του Συναγερμού που το παίζουν και επανενωτικοί τρομάρα τους.

Στη πενταμερή λοιπόν πάνε οι δυο πλευρές όχι με στόχο τη λύση αλλά πάνε σε ένα διαγωνισμό ποιος θα καταφέρει να ρίξει στα μάτια της διεθνούς κοινής γνώμης, το φταίξιμο της αποτυχίας στην άλλη πλευρά. Αν τα βρουν οι δυο διχοτομηστές σκούρα, μπορεί και να αναγκαστούν να μπουν στη συνέχεια σ΄ ένα διάλογο με την ελπίδα διαιώνισης του με τη συνεχή υποβολή νέων, υποτίθεται ευφάνταστων προτάσεων. Αν δεν το καταφέρουν ούτε και αυτό κάτω από τη συνεχή πίεση των διεθνών παιχτών, υπάρχει πάντοτε η δικλείδα ασφαλείας που λέγεται δημοψήφισμα. Επιστρατεύονται πουλημένοι δημοσιογράφοι για να δαιμονοποιήσουν το όποιο σχέδιο κατατεθεί πριν ακόμα ολοκληρωθεί (ήδη άρχισαν πριν ξεκινήσει η πενταμερής ) έτσι που αν και όταν παρουσιαστεί στο λαό να είναι ήδη δαιμονοποιημένο.  Περιττό να πω ότι η δαιμονοποίηση θα συνοδεύεται από άφθονες ποσότητες έθνους, εθνικού χρέους, αναφοράς στους νεκρούς ήρωες, σε Θερμοπύλες. Μην γελάτε, όλα αυτά το κόλπα έχουν δοκιμαστεί και πετύχει στο παρελθόν. Ο Τάσσος ζει και μας καθοδηγεί.

Ο κόσμος έχει πλέον μπουχτίσει απ’ όσα βλέπει και ακούει. Ο πρόεδρος και η κυβέρνηση του έχουν αυτοαπονομιμοποιηθεί.  Δεν έχουν κανένα δικαίωμα ούτε και έχουν την λαϊκή εντολή να διαπραγματεύονται την επισημοποίηση της διχοτόμησης. Το καθεστώς Αναστασιάδη αποτελεί το άκρον άωτον της διαφθοράς και της ανυποληψίας. Η απαίτηση μας για παραίτηση αποτελεί όχι μόνο συνθήκη επιβίωσης μας σαν λαού αλλά σαν όρος αποκατάστασης της ίδιας της αξιοπρέπειας μας. Η συνεχής προσπάθεια του καθεστώτος ακύρωσης των βασικών μας ελευθεριών επιφέροντας σταδιακά μια κατάσταση κανονικοποιήσης της κουλτούρας της παθητικής αποδοχής του περιορισμού των συνταγματικών μας ελευθεριών, θα πρέπει να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά τώρα πριν να είναι αργά.  Τώρα είναι η ώρα να μετατρέψουμε τη σπίθα της λαϊκής οργής σε φωτιά που θα κάψει το σταύλο του καθεστώτος. Τώρα είναι η ώρα ο θυμός του απλού εργαζόμενου πολίτη να μετουσιωθεί σε δράση με συγκεκριμένα πολιτικά αιτήματα όπως είναι η άμεση παραίτηση Αναστασιάδη. Η κοινωνία δεν συμπεριφέρεται σαν ένα  κουμπί του ηλεκτρισμού που όποτε θέλεις το ανάβεις και όποτε θέλεις το σβήνεις.  Η κοινωνική συμπεριφορά δεν είναι μηχανιστική όπως κάποιοι πιθανό να νομίζουν ούτε και συμπεριφέρεται μονοδιάστατα. Αν δεν αξιοποιήσεις τον κοινωνικό θυμό την ώρα που πρέπει, αυτός διοχετεύεται τελικά σε άλλες μορφές, στην καλύτερη περίπτωση  στην αδράνεια του καναπέ και στην χειρότερη στο φασισμό (το πρώτο δυνατό να αποτελέσει και προϋπόθεση του δεύτερου).  Τώρα είναι η ώρα της αντίδρασης.

Όλοι μας στην ιστορική συγκέντρωση του Σαββάτου στο πάρκο Κολοκάσι.  Ο λαός γράφει ιστορία με αυτοπεποίθηση σπάζοντας το φόβο. Ως δαμέ.

Δημήτρης Δημητρίου

10 Φεβρουαρίου 2021