Ο Βιασμός της Κύπρου και της Νοημοσύνης μας

«Κατήγγειλε την πατρίδα του στο εξωτερικό ο Οδυσσέας Μιχαηλίδης».

Αυτός και πολλοί άλλοι παραπλήσιοι είναι οι τίτλοι κάποιων ηλεκτρονικών φυλλάδων για να καταδείξουν ότι ο Γενικός Ελεγκτής είναι περίπου προδότης του έθνους. Φυσικά οι τίτλοι κατασκευάζονται κατ’ εντολή από τους “επικοινωνιολόγους” του προεδρικού, δεν είμαι όμως δυστυχώς σε θέση να γνωρίζω πόσα είναι τα αργύρια της συναλλαγής.

Για να είμαι ειλικρινής δεν τρέφω και πολλή πολιτική συμπάθεια προς το πρόσωπο του Γεν. Ελεγκτή αποκλειστικά και μόνο για τον καυγά που έστησε το 2015 σχετικά με την μίσθωση λεωφορείων που μετέφεραν τον κόσμο στο αρχαίο θέατρο της Σαλαμίνας  για να παρακολουθήσει τη παράσταση του έργου Ιππόλυτος του Ευριπίδη.  Ο κ. Μιχαηλίδης με την αρνητική και ακραία συμπεριφορά του έναντι μιας εκδήλωσης με πολλαπλά μηνύματα ειρήνης και επανένωσης, μύριζε … ΔΗΚΟ που 100 μίλια τόπο και άρα, διχοτομιστής. Άλλο όμως η πολιτική εκτίμηση και άλλο η επαγγελματική η οποία στη παρούσα περίπτωση με τα διαβατήρια έχει και πολιτικές προεκτάσεις αφού γίνεται μια προσπάθεια να ασκηθεί έλεγχος καθηκόντως σε μια από τις πιο διεφθαρμένες κυβερνήσεις που πέρασαν από αυτό το τόπο.

Ο πιο πάνω κατά παραγγελία τίτλος (tailor made) «κατάγγειλε τη πατρίδα του….» μου θύμισε τη Μελίνα Μερκούρη τη περίοδο της Χούντας. Η Μελίνα τότε ήταν μια από τις σημαντικές προσωπικότητες που κατάγγελλαν στο εξωτερικό το καθεστώς που κυβερνούσε την Ελλάδα. Χιλιάδες προοδευτικοί άνθρωποι σε όλο τον κόσμο χαιρέτιζαν τις εκστρατείες της Μελίνας στην Ευρώπη ενάντια στην Χούντα με τα φασιστόμουτρα της όπως οι Παπαδόπουλος, Μακαρέζος, Παττακός κλπ. Ήταν μια καθόλα αναγκαία κίνηση που στρεφόταν εναντίον της δικτατορίας και άρα, υπέρ μιας δημοκρατικής Ελλάδας. Η Ελληνική κυβέρνηση τότε κήρυξε την Μελίνα προδότρια του έθνους και της αφαίρεσε ακόμα και την ιθαγένεια . Όλες οι χουντικές εφημερίδες ταυτίστηκαν με την κυβέρνηση συμπεριλαμβανομένων και όσων κυπριακών εφημερίδων είχαν δεσμούς με την ελληνική Χούντα ή την ‘’εθνική κυβέρνηση’’ όπως την αποκαλούσαν. Και τι δεν έσερναν της Μελίνας τότε: ‘Προδότρα του έθνους’, ‘νέος εφιάλτης’, ‘εχθρός εντός των τειχών’, ‘ατίμασε τη πατρίδα της’, ‘ληστό-σλάβο-κομμουνίστρια‘ και άλλα πολλά.

Όπως τότε με την Μελίνα και τόσων άλλων προοδευτικών ανθρώπων, έτσι και σήμερα υπάρχουν πληρωμένες καταχωρήσεις σε ηλεκτρονικά μέσα που στελεχώνονται από ανθρώπους μειωμένων ή ανύπαρκτων δημοκρατικών αντανακλαστικών που αδυνατούν να δουν (εσκεμμένα ή δεν το αντιλαμβάνονται;) τη διαφορά μεταξύ κυβέρνησης που αποστερεί συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα και ελευθερίες στην επικράτεια που κυβερνά (κράτος, πατρίδα, χώρα ότι θέλετε πέστε το) με συνέπεια ένα τουλάχιστο μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού, αυτό δηλαδή που διακατέχεται από δημοκρατικές ευαισθησίες και που δεν είναι μέρος του διεφθαρμένου συστήματος εξουσίας, να θέλει να προστατεύσει τη χώρα από τους δυνάστες της. Τελικά αυτά τα ανθρωπάκια που υποδύονται τους δημοσιογράφους θα μας τρελάνουν: Ποιός είναι ο ένοχος που αξίζει της περιφρόνησης μας αυτός που καταγγέλλει ένα βιασμό ή ο βιαστής; Η απάντηση δική σας.

Δημήτρης Δημητρίου

17 Δεκεμβρίου 2020