Δυο σημάδια και μια προϋπόθεση

Σύμφωνα με τη διεθνή πείρα, υπάρχουν δυο σημάδια που δείχνουν ότι οι συνθήκες είναι ώριμες για ανατροπή της σημερινής κατάστασης που δημιούργησε αυτή η διακυβέρνηση και η κακόφημη κλίκα που βρίσκεται πίσω της:

Α. Ο πανικός της πολιτικής-οικονομικής κλίκας που κυβερνά μετά από κάθε αποκάλυψη των γκανγκστερικού τύπου πρακτικών της.  Στη προσπάθεια της να διατηρήσει τα κεκτημένα που απολαμβάνει από το status quo που δημιούργησε, χάνει τη ψυχραιμία της, λέει συνεχώς ανοησίες, αποσυντονίζεται και γενικά φαίνεται να μην ξέρει τι να κάμει.

Β. Το δεύτερο και πιο σημαντικό σημάδι είναι στην αντίπερα όχθη, να υπάρχει η οργή του λαού, ένα καζάνι που είναι έτοιμο να εκραγεί. Είναι ένα πολύ προχωρημένο βήμα σε σχέση με τη παθητική στάση των πολιτών τις προηγούμενες περιόδους αλλά από μόνο του δεν είναι αρκετό. Παρακολουθήσαμε σε άλλες χώρες πώς κάποια μαχητικά κινήματα τελικά ξεφουσκώνουν χωρίς να πετυχαίνουν να ανατρέψουν αυτές τις καταστάσεις που  τους είχαν αναγκάσει να βγουν στους δρόμους. Διερωτούμαι πού είναι σήμερα κινήματα που ταρακούνησαν τον κόσμο όπως το Occupy, τα κίτρινα γιλέκα και πολλά άλλα. Το κλειδί πιστεύω βρίσκεται στην ύπαρξη ή δημιουργία ενός δημοκρατικού πολιτικού κινήματος που να μπορεί να μπει μπροστά από τις εξελίξεις και να μετατρέψει  τη λαϊκή οργή σε ένα μαζικό κίνημα διεκδίκησης με συγκριμένο πολιτικό πρόγραμμα εξουσίας.  Σε αντίθετη περίπτωση, είναι απλώς θέμα χρόνου η γνωστή συμμορία που μας κυβερνά να ανασυγκροτηθεί και να επαναφέρει την κοινωνία στον καθημερινό της βάλτο.

Παρά την εφορία που με διακατέχει βλέποντας ένα σημαντικό ποσοστό της κοινωνίας να αντιδρά και  να στρέφεται ενάντια στον υπόκοσμο που μας διαφεντεύει, νοιώθω παράλληλα και την απουσία των προϋποθέσεων για μια ριζοσπαστική αλλαγή. Από τη μια παρατηρώ μια παράλυση των δυνάμεων που ιστορικά θα έπρεπε να είναι στη πρωτοπορία ενώ από την άλλη, βλέπω να οργώνονται εκδηλώσεις από άτομα ορισμένα από τα οποία είναι στην καλύτερη περίπτωση, απολίτικα  και ανιστόρητα αφού ακόμα και σήμερα, δεν έχουν καταλάβει γιατί το ΕΛΑΜ δεν έχει θέση στις διάφορες εκδηλώσεις διαμαρτυρίας που οργανώνονται. Αυτά τα φαινόμενα του απολίτικου μικροαστισμού δεν νομίζω να υπόσχονται ένα νέο ιστορικό ριζοσπαστικό ξεκίνημα για το τόπο μας.

Δημήτρης Δημητρίου

16 Οκτωβρίου 2020