Προσγείωση χωρίς τροχούς

Το Πριν…

 Στις 29/09/2020, η ηλεκτρονική εφημερίδα ‘Reporter’ - η οποία ως γνωστό αποτελεί ένα από τα πειθήνια  παπαγαλάκια της κυβέρνησης - έγραφε με το γνωστό αέρα της σιγουριάς που εμπνέει η εσωτερική προνομιούχα  πληροφόρηση τα εξής:  «Επιδίωξη της Λευκωσίας είναι να διασφαλιστεί ότι οι κυρώσεις που ζήτησε από τον περασμένο Ιούνιο ο Νίκος Χριστοδουλίδης, θα προχωρήσουν απρόσκοπτα και παρά την καθυστέρηση αρκετών μηνών θα επιβληθούν...» και «…Ο Νίκος Αναστασιάδης θα υπενθυμίσει πάντως στους ομολόγους του πως υπάρχει η πολιτική απόφαση του Gymnich για το συγκεκριμένο ζήτημα, ενώ θα σημειώσει πως σε κάθε περίπτωση δεν θα πρέπει να υπάρξουν κυρώσεις κατά της Λευκορωσίας, χωρίς να προχωρήσουν οι ανάλογες διαδικασίες για την περίπτωση της Τουρκίας…».  Φυσικά δεν ήταν  η μοναδική φορά  που ακούαμε τέτοιες φανφάρες τις μέρες που προηγήθηκαν της Συνόδου του Συμβουλίου. Υπουργοί, κυβερνητικοί αξιωματούχοι και όλα σχεδόν τα ΜΜΕ τόνιζαν την «Σπαρτιάτικη στάση» του προέδρου ενώ οι προσδοκίες είχαν συμπαρασύρει χιλιάδες πολίτες που παρακολουθούν τα προεδρικά κανάλια αναμένοντας με σιγουριά το μεγάλο χαστούκι από την ΕΕ σαν το εναρκτήριο λάκτισμα που θα μας οδηγούσε  σύντομα στη Πόλη. 

Και το Μετά...

Σε συνέντευξη τύπου μια μέρα μετά τη λήξη της Συνόδου όπου ο Αναστασιάδης  πέτυχε μηδενικές κυρώσεις εις βάρος της Τουρκίας, δήλωνε: «….Ουδέποτε – και το έχω πει και προ της αναχώρησής μου από την Κύπρο - ήταν αυτοσκοπός οι κυρώσεις. Ως εκ τούτου, η τακτική που ακολουθεί κάθε χώρα για να πετύχει το μέγιστο έχει επιτευχθεί….»  Στην ίδια τη δημοσιογραφική διάσκεψη  δήλωνε επίσης ικανοποίηση για το αποτέλεσμα της Συνόδου Κορυφής του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου... ρίχνοντας και το πονηρό ότι όλα όσα έλεγε προ της Συνόδου ήταν «κινήσεις τακτικής»  για να πετύχει αυτό το  «νικηφόρο» αποτέλεσμα…

Η προσγείωση χωρίς τροχούς…

Ξεκίνησε να δώσει τη μάχη σαν Σπαρτιάτης και στο τέλος κατέληξε να χορεύει το χορό του Ζαλόγγου όπως άλλωστε αναμένετο από τους νούσιμους που ξέρουν πως λειτουργεί η ΕΕ. Μια άλλη παράμετρος,  που ίσως  παίζει κάποιο ρόλο,  είναι και ο βαθμός της αξιοπιστίας  και εκτίμησης  που έχουν οι εταίροι μας στο πρόσωπο του κυπρίου προέδρου ιδιαίτερα μετά το Κρανς Μοντάνα αλλά και της  χρησιμοποίησης της Κύπρου σαν ευρωπαϊκό  καταφύγιο διεθνών απατεώνων. Όλοι βέβαια γνωρίζαμε ότι ο Αναστασιάδης θα προωθούσε  σαν  «νίκη»  ακόμα και το χειρότερο αποτέλεσμα αφού ως γνωστό  η χειραγώγηση στη χώρα μας έχει φτάσει σε τέτοια  επίπεδα που το μόνο που υπολείπεται είναι να δούμε τις  τεχνικές της σε διάφορα διεθνή εγχειρίδια αναφοράς. Για να είμαι όμως ειλικρινής περίμενα  να περάσουν πρώτα καμιά δεκαριά μέρες πριν μετατραπεί το Βατερλό σε θρίαμβο ισοδύναμο με την νίκη του Μ. Αλεξάνδρου επί του Δαρείου στη μάχη των Γαυγαμήλων. Βιάστηκε όμως κι’ όσο νάνε,  θα υπάρχουν πάντοτε κάποιοι που δεν είναι χρυσόψαρα.

Η μοναδική ίσως «επιτυχία» του Αναστασιάδη είναι η μάχη που έδωσε  για απάλειψη από τα συμπεράσματα της Συνόδου  του όρου της  Διζωνικής  Δικοινοτικής  Ομοσπονδίας. Σαν τακτικιστής της κακιάς ώρας που είναι, σίγουρα θα θεωρεί αυτό του το «επίτευγμα»  σαν ακόμη ένα «θετικό» βήμα προς  την οριστικοποίηση της διχοτόμησης.

Δημήτρης Δημητρίου

3 Οκτωβρίου 2020