«Κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν»

Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί οι πίνακες του κ. Γαβριήλ προσβάλλουν τόσο έντονα το θρησκευτικό αίσθημα του. ποιμνίου. Ας το δούμε λίγο:

Πίνακας με το Χριστό στα  χρώματα της Ομόνοιας και το λογότυπο της Αντίφα.

Θα μπορούσε να έβαζε τα χρώματα του ΑΠΟΕΛ. Αλλά τα γέριμα, πού κολλά το ΑΠΟΕΛ όταν οπαδοί του σε επίσκεψη τους στο Άουσβιτς φάνηκαν να απολαμβάνουν το ολοκαύτωμα. Παρότι άθεος, πιστεύω ότι αν παραμερίσουμε τις φοβερές αντιφάσεις της χριστιανικής θρησκείας (ομολογώ δεν έχω μελετήσει τους θεούς των άλλων θρησκειών) και τα εξόφθαλμα παραμυθιάσματα, υπάρχουν κάποια θετικά στοιχεία που συνάδουν με το επίπεδο του σημερινού μας πολιτισμού (του παγκόσμιου, όχι του δικού μας).  Να απολαμβάνεις το ολοκαύτωμα και να φιγουράρεις ευτυχισμένος μπροστά στους φούρνους που οι φασίστες έκαιγαν ανθρώπους δεν το λες και χριστιανική πράξη. Άρα, ΑΠΟΕΛ και χριστιανισμός, πώς να το κάμουμε δηλαδή, κομμάτι δύσκολο. Τώρα μπορεί κάποιος να πει ότι δεν είναι όλοι οι οπαδοί του ΑΠΟΕΛ απάνθρωποι. Σίγουρα όχι αλλά δεν τους βλέπω να αντιδρούν οργανωμένα και δυναμικά για να διώξουν τα κτήνη από το σωματείο τους. Η ανοχή μπορεί να σημαίνει και συνενοχή.

Ο Χριστός με τα προσφυγόπουλα πίσω από το συρματόπλεγμα στο Πουρνάρα.

Μπορεί να στενοχωρήσω τους ευσεβείς χριστιανούς αλλά οι επαναπροωθήσεις των προσφύγων με κίνδυνο να πνιγούν από την κυβέρνηση που εξέλεξαν, ο εγκλεισμός των προσφύγων σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, το μίσος και ο ρατσισμός, ίσως και να μην συνάδουν με κάποια απλά μηνύματα της θρησκείας τους. Αναρτήσεις του τύπου ‘’ πάρτους έσσω σου’’, ‘’να παν στα ανάθεμα τζαί ποτζεί τζαί τζεί…‘’, Πέρκιμον πνιούν ούλλοι’’,  ‘’βρωμισμένοι, κκιλλίντζιροι, έρκουνται για τα επιδόματα’’, δεν τις βλέπω και τόσο χριστιανικές ούτε και τις ρατσιστικές ξενοφοβικές δηλώσεις του ποιμενάρχη τους. Στα μάτια του ζωγράφου ο Χριστός ταυτίζεται με τους φτωχούς και κατατρεγμένους. Μήπως θα πρέπει να ζητήσει συγγνώμη στο ποίμνιο γιατί έτσι φαντάστηκε το Χριστό και όχι σαν κλεπταποδόχο με λιμουζίνες και τζακούζι;

Ο Χριστός γυμνός και μάλλον σκουρόχρωμος.

Εδώ παρατηρείται μια ''αναστάτωση'' στο ποίμνιο. Το γυμνό και μάλιστα η επίδειξη του ανδρικού αναπαραγωγικού συστήματος σοκάρει αφού η θρησκεία όπως έχει διαμορφωθεί από τους ‘’’άγιους πατέρες’’, δεν ευνοεί την ανάδειξη του υλιστικού χαρακτήρα της ανθρώπινης φύσης. Ούτε και επιδοκιμάζει αυτό που είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ανθρώπινης φύσης, δηλαδή την σεξουαλική απόλαυση. Η χρήση του ανδρικού μορίου περιορίζεται (εκτός από το κατούρημα) μόνο για αναπαραγωγή αλλά και αυτή χωρίς να επιτρέπεται η απόλαυση, η σαρκική απόλαυση. Πόσο συνάδει αυτό με τη καθημερινότητα των ευσεβών χριστιανών ας το απαντήσουν στους εαυτούς τους οι ίδιοι. Όπως και να το κάμουμε όμως ο Χριστός, αν υπήρξε ποτέ, ήταν γένους αρσενικού, άρα ένα μόριο μικρό ή μεγάλο θα έπρεπε να το είχε κι’ αυτό δεν θα έπρεπε να προσβάλλει  το ποίμνιο ιδιαίτερα αυτών που έχουν και κάποια ιχνοστοιχεία μυαλού. Βέβαια η μεγάλη έκπληξη είναι η ανάδειξη στο πίνακα ενός Χριστού κάπως σκουρόχρωμου. Αυτό κατά το ποίμνιο αποτελεί ‘’διαστρέβλωση της ιστορίας’’ αφού μεγάλωσαν να πιστεύουν ότι  ο Χριστός ήταν κατάξανθος όπως στους σκανδιναβούς, γεννημένος στην Μέση Ανατολή. Ίσως το χριστιανικό Hollywood να έπαιξε κάποιο ρόλο σ’ αυτή τη φαντασίωση. Παραδέχομαι ότι η προβολή του Χριστού ως σκουρόχρωμου θα έχει στενοχωρήσει πολλούς πιστούς αλλά όπως και να το κάμουμε ένας γεωγραφικός ντετερμινισμός επιβάλλεται ακόμα και στα παραμύθια για να είναι πιο πιστευτά.

Για πολλούς θιγμένους αυτό που πραγματικά ενόχλησε δεν ήταν η προβολή του Χριστού με τα συγκεκριμένα μηνύματα. Αυτά είναι τα προσχήματα ή οι αφορμές.  Αυτό που τους ενόχλησε  ήταν  οι εικόνες με τον Γρίβα, τον αρχιεπίσκοπο και τον Αναστασιάδη (ιδιαίτερα η εικόνα με τον Αναστασιάδη στην τηλεόραση και τα πόδια του κρεμασμένου είναι όλα τα λεφτά). Η αντίδραση τους δείχνει καθαρά όχι μόνο το βαθύ συντηρητισμό τους αλλά και την πολιτική –ιδεολογική τους κατεύθυνση. Αν μετά που τα τόσα που μας έχουν κάνει οι Γρίβας , Χρυσόστομος και Αναστασιάδης υπάρχουν ακόμα αμνοί που νοιώθουν θιγμένοι τότε το μόνο που μου έρχεται στο νου είναι το «Κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν»

Δημήτρης Δημητρίου

19 Σεπτεμβρίου 2020