«Δεν είναι η πίστη που κινδυνεύει αλλά οι πιστοί» - Μια αντιφατική πιασάρικη ατάκα

Σύμφωνα με την ερμηνεία που αποδίδεται στη λέξη, πίστη είναι η πλήρης εμπιστοσύνη στο υπερφυσικό. Η πίστη είναι η λέξη που χαρακτηρίζει την πνευματική σχέση ενός ανθρώπου με τον θεό. Ο θεός σύμφωνα με τις αβραμικές θρησκείες (Ιουδαϊσμός, Μουσουλμανισμός ή Ισλάμ και Χριστιανισμός) είναι ένας, με τρία βασικά χαρακτηριστικά: παντοδύναμος , παντογνώστης, πανταχού παρών. Η ύπαρξη του υπερφυσικού δεν τυγχάνει επιστημονικής εγκυρότητας άρα η πίστη κινείται εκτός των παραμέτρων που χαρακτηρίζουν την επιστήμη και την επιστημονική τεκμηρίωση. Ο πιστός διακατέχεται από την απόλυτη βεβαιότητα ότι ο θεός του θα τον βοηθήσει να υπερπηδήσει όλες τις αντιξοότητες και κακουχίες της ζωής. Αν θα δώσει επαγγελματικές εξετάσεις, ο θεός με τα τρία χαρακτηριστικά του θα τον βοηθήσει να περάσει στις εξετάσεις. Αν θα πάει ταξίδι, ο θεός θα τον βοηθήσει να πάει και να επιστρέψει σώος. Αν αρρωστήσει, ο θεός θα τον βοηθήσει να γιατρευτεί ή θα τον προστατεύσει να μην κολλήσει από τον θανατηφόρο ιό. Φυσικά υπάρχουν πάντοτε τα ανάποδα στη ζωή: Ο πιστός παρά τις προσευχές, δεν περνά τις εξετάσεις, αεροπλάνα μπορεί να πέσουν, η αρρώστια μπορεί να καταβάλει τον πιστό οπότε και επέρχεται ο θάνατος. Σ΄ αυτές τις περιπτώσεις, οι πιστοί συνήθως ερμηνεύουν αυτές τις «θεϊκές αστοχίες» με τρόπους που δεν κλονίζουν την πίστη: Είτε δεν ήταν αρκετά πιστός ή ήταν τόσο κακός που έπρεπε να τιμωρηθεί και διάφορες άλλες ερμηνείες που στερούνται επιστημονικής υπόστασης. Όλα όμως (ή σχεδόν όλα) τα επιχειρήματα απολήγουν σε ένα αδιαμφισβήτητο για τους πιστούς γεγονός: Αν έχεις ακλόνητη πίστη, αν ακολουθείς με συνέπεια τους θρησκευτικούς κανόνες, τότε δεν υπάρχει περίπτωση, ο θεός θα σε βοηθήσει και θα σε προστατεύσει.

Η φράση που χρησιμοποιείται τώρα τελευταία σε σχέση με τα περιοριστικά μέτρα που πήραν οι κυβερνήσεις, ότι δηλαδή δεν είναι η πίστη που κινδυνεύει αλλά οι πιστοί, έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την ίδια την έννοια της πίστης. Αν κάποιος διακατέχεται από θρησκευτική πίστη τότε είναι απόλυτα βέβαιος ότι είναι άτρωτος απέναντι σε ασθένειες ή πανδημίες ιδιαίτερα όταν επισκέπτεται τον οίκον του θεού, συνομιλεί μαζί του τακτικά και τρώει και πίνει από το σώμα και αίμα του υιού του. Οι απαγορεύσεις και οι εκκλήσεις που γίνονται για να μην πάει ο κόσμος στην εκκλησία, εκφράζουν με τον πιο επίσημο τρόπο την κατανόηση από την πολιτεία ότι η πίστη δεν είναι ικανή να προστατεύσει τον πιστό από τον ιό. Το οξύμωρο της κατάστασης είναι ότι τα απαγορευτικά μέτρα επιβάλλονται από μια συντηρητική και θεοφοβούμενη κυβέρνηση και αυτό αποδεικνύει τις αντιφάσεις και την υποκρισία των κυβερνώντων αφου στη πραγματικότητα ούτε και οι ίδιοι δεν έχουν πίστη στη πίστη.

Δεν είναι λοιπόν ανεξήγητοι οι λόγοι που διάφοροι ιεράρχες δεν συμμορφώνονται στα περιοριστικά μέτρα και καλούν τους πιστούς σε ανυπακοή. Κατανόησαν τι πραγματικά διακυβεύεται. Μάλιστα, σε κάποια στιγμή ειλικρίνειας, ένα μητροπολίτης δήλωσε ότι η εκκλησία δεν συναινεί στις απαγορεύσεις γιατί δεν μπορεί να αυτοαναιρεθεί. Μαζί με τη θρησκευτική πίστη απειλείται και η ίδια, η δική τους υπόσταση. Η κατανόηση από την κοινωνία ότι η πίστη στο υπερφυσικό είναι ένας χιλιόχρονος μύθος που δεν έχει να κάμει τίποτα με την πραγματικότητα και ότι κανένα κρασάκι ή ψωμάκι δεν πρόκειται να μας προστατέψει από τον ιό αλλά αντίθετα θα μας τον μεταδώσει, θέτει το θεσμό της εκκλησίας εκτός κοινωνίας και στέλλει τους παπάδες σε μόνιμη αργία. Αυτό που κλονίζεται από την καθολική αποδοχή της επιστημονικής ερμηνείας για το πώς συμπεριφέρεται και μεταδίδεται ο ιός, αυτό που διαψεύδεται πανηγυρικά, είναι η ίδια η πίστη και η θρησκεία.

Δημήτρης Δημητρίου

18 Απριλίου 2020