Ανάσες ζωής

Τα μέτρα για την αντιμετώπιση του ιού που εξήγγειλαν πρώτα η κυβέρνηση Αναστασιάδη και μετά η διοίκηση στο βορρά και που αφορούν στα οδοφράγματα, καταδεικνύουν ότι:

Σε επίπεδο απλού κόσμου η αντίληψη ότι τα οδοφράγματα είναι κανονικά κρατικά σύνορα έχει αρχίσει να καθιερώνεται. Πολλοί μιλούν ανοικτά πλέον για σύνορα όταν αναφέρονται στα οδοφράγματα. Δεν έχει καμιά σημασία αν εμείς στον νότο συνεχίζουμε να αποκαλούμε τη διοίκηση στο βορρά ‘ψευδό’ ή αν η διεθνής κοινότητα δεν την αναγνωρίζει επίσημα. Μετά το 2004 οι περισσότερες χώρες έχουν αποδεκτεί την ύπαρξη της και αυτό αποτελεί το πρώτο βήμα πριν την επίσημη αναγνώριση αφου οι προοπτικές της επανένωσης σβήνουν σαν αποτέλεσμα των πολιτικών της σημερινής δεξιάς κυβέρνησης. Σε επίπεδο καθημερινότητας των πολιτών δεν αντιλαμβάνεται κανένας την έννοια του ‘ψευδό’. Αν η διοίκηση στο βορρά αποφασίσει να απαγορεύσει τη διέλευση των Ε/κ στο βορρά καμιά αληθινή κυβέρνηση δεν έχει την δύναμη να σταματήσει την ψευδό. Άρα μιλώντας με πρακτικούς, προσγειωμένους όρους, ο όρος ψευδό παραμένει για να ικανοποιεί το ψυχισμό κάποιων Ε/κ και τίποτα άλλο.

Ο ιός μας έδωσε την ‘ευκαιρία’ να αντιστραφεί το κλίμα του διαχωρισμού τόσο σε επίπεδο γεωγραφίας όσο και σε επίπεδο καθιερωμένων αντιλήψεων και στερεοτύπων .Η λογική επέβαλλε την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της επιδημίας μέσα σε πνεύμα στενής συνεργασίας, μέσα στα πλαίσια της ολικής Κύπρου. Ήταν μια ευκαιρία να σπάσουν αντιλήψεις βαθιά ριζωμένες μέσα στους εγκεφάλους πολλών συμπολιτών μας, να απομονωθούν οι εραστές του μίσους και της διχοτόμησης. Οι κυβερνώντες τόσο στο νότο όσο και στο βορρά όχι μόνο απέδειξαν ότι είναι κατώτεροι των περιστάσεων αλλά έδειξαν καθαρά τις διχοτομικές τους προθέσεις κλείνοντας οδοφράγματα και ενισχύοντας την αντίληψη περι συνόρων και διαχωρισμού τόσο επί του εδάφους όσο και στις ψυχές των ανθρώπων. Εξαίρεση ο Τ/κ ηγέτης κ. Ακκιντζί, που κράτησε το πήχη του κυπριακού πατριωτισμού ψηλά έχοντας να αντιμετωπίσει ένα σωρό λύκους διαφόρων χρωματισμών. Εξαίρεση σε λαϊκό επίπεδο, οι αγωνιστές της επανένωσης Ε/κ και Τ/κ που αγωνίζονται να ανοίξουν χαραμάδες μέσα σε σκοτεινές σπηλιές για να περάσουν το φως και η ελπίδα. Το γεγονός ότι ανάμεσα σ’ αυτους τους αγωνιστές υπάρχουν πολλά νέα παιδιά που δεν συμβιβάζονται με τα σύνορα και πολεμούν το φασισμό του οποιοδήποτε χρώματος, δίνει σε μας του πενηντάρηδες και εξηντάρηδες ανάσες ζωής.

Δημήτρης Δημητρίου

14 Μαρτίου 2020