Μη μου τα στερεότυπα τάραττε

Μπορεί να θεωρηθεί κλασσική περίπτωση αλλά το έζησα και εγώ προσωπικά πριν κάμποσα χρόνια. Σε μια μάζωξη κυπρίων φοιτητών στο εξωτερικό μέσα του 70, συζητούσαμε μέχρι τα άγρια μεσάνυκτα για την επανάσταση, κατά πόσο ο σταλινισμός του Μάο πρόσφερε τον πραγματικό δρόμο προς τον σοσιαλισμό σε αντίθεση με τους ρεβιζιονιστές της Μόσχας ή κατά πόσο ο Τρότσκι δικαιώθηκε όσον αφορά τον εκφυλισμό του σοσιαλιστικού οράματος από την νομενκλατούρα της Σοβιετικής Ένωσης που δεν ήταν καθόλου σοβιετική πλέον και την επικράτηση της θεωρίας του σοσιαλισμού σε μια χώρα. Είχαμε στην παρέα και ένα δεξιούλλη φίλο που σπούδαζε marketing αλλά αυτός έφυγε νωρίς.  Όταν οι κκκελλέες μας έγιναν καζάνι, κάποιος από την ομήγυρη είπε ότι πάει πολλά ένας καφές. Αμέσως όλα τα βλέμματα των φοιτητών στράφηκαν στη μοναδική κοπέλλα της παρέας. Ο σοσιαλισμός έγινε ατμός με ρυθμούς χύτρας ταχύτητας. Τα στερεότυπα μας είχαν νικήσει κατά κράτος.

Αφορμή για να θυμηθώ τα προ χριστού βιώματα μου είναι η σημερινή κατάσταση πανικού με τον κορονοιό. Μόλις διαδόθηκε ότι υπάρχει ένας επικίνδυνος ιός, αμέσως όλων (ή σχεδόν όλων) τα βλέμματα πήγαν στα κατεχόμενα. Ακόμα και μετά που οι ενδείξεις συνηγορούν στην μεγάλη πιθανότητα ο ιός να ταξιδεύσει από Ελλάδα ή και Ιταλία, οι σκέψεις και τα βλέμματα εστιάζονται στα οδοφράγματα. Ακόμη και ο υπουργός, σαν λαϊκιστής που είναι, η πρώτη του επίσκεψη – επιθεώρηση δεν ήταν στα αεροδρόμια αλλά στα οδοφράγματα για να δώσει τα ενδεδειγμένα παραπλανητικά μηνύματα. Στερεότυπα τότε στερεότυπα και τώρα. Όπως είπα και σε προηγούμενη ανάρτηση μου, ένας κόνδυλος έχει ριζώσει στον εγκέφαλο πολλών, μα πάρα πολλών ελληνοκυπρίων. Θρέβεται και αναπτύσσεται από τα στερεότυπα που έχουν καθιερωθεί από τη δεξιά και δεν πρόκειται να απαλλαγούμε εύκολα απ’ αυτά εκτός μετά από μια αποφασιστική χειρουργική επέμβαση. Το ζητούμενο είναι να βρεθούν οι χειρούργοι και το κατάλληλο χειρουργείο όσο είναι καιρός.

Δημήτρης Δημητρίου

27 Φεβρουαρίου 2020