Χωρίς πυξίδα

Ζούμε τις παρενέργειες της εγκληματικής συμπεριφοράς του Αναστασιάδη όταν προκάλεσε το ναυάγιο στο Κρανς Μοντάνα το 2017. Η δεύτερη ευκαιρία για επανέναρξη των συνομιλιών με στρατηγική συμφωνία πάνω στις παραμέτρους Γκουτέρες όπως προτάθηκε από τον κ. Ακκιντζί το 18, απορρίφτηκε και αυτή από τον Αναστασιάδη και αυτό συνιστά το δεύτερο μέρος του εγκλήματος. Ο Αναστασιάδης άνοιξε το δρόμο για να επιλυθούν τα ανοικτά θέματα (ΑΟΖ – Βαρώσι) στη βάση όχι της επανένωσης αλλά της διχοτόμησης και της εγκαθίδρυσης δυο ξεχωριστών κρατών. Δεν έχει και τόση σημασία αν το ένα από τα δυο δεν είναι αναγνωρισμένο. Σιγά -σιγά θα βρει τη θέση του σ΄αυτό το κόσμο όπως συνέβηκε και σε άλλες περιπτώσεις. Τι περιμένατε δηλαδή ότι μετά το ναυάγιο του Κρανς Μοντάνα όπου ο κ Γκουτέρες μας ευχήθηκε και καλή τύχη από δω και μπρος, θα είχαμε business as usual; Ή νομίζετε ότι όταν τα Ηνωμένα Έθνη και όλοι οι διεθνείς παίχτες μας προειδοποιούν ότι το status quo δεν είναι βιώσιμο εννοούν ότι θα στείλουν αεροπλανοφόρα για να ανεμίζουμε την ελληνική σημαία στον πύργο του Οθέλλου;

Αντί λοιπόν να οργανώνουμε άνευρες καθιστικές εκδηλώσεις στο οδόφραγμα της Δερύνειας που δεν θα έχουν κανένα απολύτως αντίκτυπο και που ούτε θα συγκινήσουν κανένα, θα ήταν καλύτερα να είχαμε ένα μαζικό παλλαϊκό συλλαλητήριο έξω από το προεδρικό που μας οδήγησε σ΄αυτή τη θλιβερή κατάσταση, με την ελπίδα ότι θα είναι τόσο μαχητικό που θα αναγκάσουμε τον ένοικο του να φύγει με το ελικόπτερο. Μόνο τότε υπάρχει ελπίδα .

Δημήτρης Δημητρίου

23 Φεβρουαρίου 2020