Με αφορμή

Την ώρα που οι πολίτικες λιτότητας κτυπούν ανελέητα τους λαούς, την ώρα που υιοθετήθηκε, θεσμικά πια, ο εργασιακός μεσαίωνας απ’ όλες τις νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις της δεξιάς, την ώρα που χιλιάδες κοιμούνται στα παγκάκια του εξευτελισμού της ανθρώπινης υπόστασης, την ίδια ακριβώς ώρα, τα τραγικά αυτά θύματα του ‘μεγάλου καπιταλιστικού ονείρου’, συνεχίζουν να στηρίζουν τους δήμιους τους και να τους ψηφίζουν.

Αν ένας κοινωνικός επιστήμονας βασίσει τις έρευνες του για το τρόπο που συμπεριφέρονται σήμερα οι κοινωνίες πιστώνοντας τις a priori με ψηλό δείκτη ορθολογιστικής σκέψης, θα καταλήξει χωρίς αμφιβολία σε παταγώδη αποτυχία. Χρειάζεται σκληρή δουλειά , συλλογικότητα , ξεκάθαρες θέσεις και αρχές για να ξυπνήσει ο γίγαντας που κρύβεται μέσα στον καθένα μας.

Ο ρόλος της σοσιαλιστικής πρωτοπορίας σαν ηγετικής δύναμης, αποτελεί κατά την άποψη μου αναγκαία συνθήκη στις κοινωνικές διεργασίες αναμόρφωσης και εν τέλει, χειραφέτησης των λαών. Δεν αποτελεί πρωτοτυπία να λεχτεί σ’ αυτό το σημείο ότι ο φασισμός, σαν σανίδα σωτηρίας του καπιταλισμού, αναδύεται μετά από κάθε αποτυχία των σοσιαλιστών να πάρουν τις σωστές αποφάσεις στον σωστό χρόνο και να προχωρήσουν αποφασιστικά και χωρίς ταλαντεύσεις στον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας. Η εποχή που ακολουθεί αυτή την αποτυχία χαρακτηρίζεται από μεγάλες δόσεις λαϊκισμού και ψευδαισθήσεων με την αριστερά να παρακολουθεί αμήχανα και ανήμπορη να αντιδράσει . Είναι σ’ αυτό το επικίνδυνο σταυροδρόμι που βιώνουμε τον εκφασισμό των κοινωνιών σαν ένα εν εξελίξει παγκόσμιο φαινόμενο.

Κλείνω με τις τελευταίες λέξεις της Ρόζας Λούξεμπουργκ, γραμμένες το απόγευμα της δολοφονίας της από τις κρατικές δυνάμεις καταστολής, το 1919:

«Η ηγεσία απέτυχε. Ακόμα κι έτσι, η ηγεσία πρέπει να δημιουργηθεί εκ νέου, από τις μάζες και μέσα από τις μάζες. Οι μάζες είναι το αποφασιστικό στοιχείο, είναι ο βράχος πάνω στον οποίο θα κτιστεί η τελική νίκη της επανάστασης…..».

Δημήτρης Δημητρίου

13 Δεκεμβρίου 2019