Σηκώνω τα χέρια

Ο Αναστασιάδης έχει την εντύπωση ότι όλοι μας στην Κύπρο έχουμε μνήμη χρυσόψαρου. Κατατέθηκε στο Κρανς Μοντάνα ένα συγκεκριμένο πλαίσιο από τον Γ.Γ. του ΟΗΕ το οποίο απαντούσε με θετικό τρόπο στις ανησυχίες (πλαστές ή αληθινές της ε/κ πλευράς ). Αντί να το δεχτεί και να το συζητήσει με προοπτική να επανενώσουμε τη χώρα μας, σηκώστηκε και έφυγε άρον – άρον (μάλιστα κάποιοι κύκλοι μιλούν ότι δεν ήταν καθόλου νηφάλιος) δημιουργώντας τις χειρότερες εντυπώσεις στους παρευρισκομένους.

Όλος ο κόσμος από τότε (εκτός από τον Κοτζιά) ρίχνει το φταίξιμο στην ε/κ πλευρά και διακατέχεται πλέον από τη βεβαιότητα ότι είναι η ε/κ πλευρά που τελικά επιδιώκει τη διχοτόμηση. Από τότε ο Αναστασιάδης περιπλανήθηκε μέσα σ’ ένα λαβύρινθο γεμάτο σκοτάδια και αδιέξοδα και όταν αναπόφευκτα συνάντησε τον Μινώταυρο έκαμε μεταβολή και το ‘βαλε στα πόδια χωρίς μπούσουλα χωρίς έστω και ένας από τους γελωτοποιούς του παλατιού του να είναι ικανός να του δώσει το νήμα της Αριάδνης. . . . Να υπενθυμίσω επίσης, ότι όταν πέρυσι ο κ. Ακκιντζί πρότεινε στον Αναστασιάδη στρατηγική συμφωνία στη βάση του πλαισίου Γκουτέρες, ο τελευταίος αρνήθηκε προβάλλοντας ανόητα επιχειρήματα που στο τέλος αποκαλύφθηκαν όλα άκυρα και σκάρτα.

Έρχεται τώρα στη σύναξη των Μορφιτών που επιτέλους άρχισαν (αν και πολύ φοβάμαι πολύ αργά) να κατανοούν σε ποια πλάνη είχαν παγιδευτεί τόσα χρόνια, για να ζητήσει και τα ρέστα από πάνω.

Τι να πει κανείς…. Σηκώνω τα χέρια.

Δημήτρης Δημητρίου

17 Οκτωβρίου 2019