Η δεξιά και τα κουσούρια της.

Η δεξιά και η δεξιότερη της εκδοχή στην Κύπρο έχουν πράγματι μεγάλα προβλήματα. Το πρόβλημα του αυτοκαθορισμού αλλά και αυτό της πίκρας μιας ανεκπλήρωτης εμμονής . Τόσο μεγάλης που της έχουν δημιουργηθεί εσωτερικά τραύματα που επηρεάζουν τη ψυχική τους υγεία (για να το βάλω έτσι πολιτισμένα) .

Ας δούμε κάποιες έννοιες που αναμασούν συνεχώς αλλά δεν βρίσκουν καμιά οικουμενική εγκυρότητα .

«Η Κύπρος είναι ελληνική διότι ο πληθυσμός της ( ο περισσότερος) μιλά ελληνικά. Γι' αυτό … ζήτω η ελληνική σημαία» . Ας δούμε την οικουμενικότητα αυτής της θεώρησης. Η Βραζιλία μιλά πορτογαλικά. Όταν παίζει ποδόσφαιρο η εθνική Βραζιλίας μπορεί ο λαός της να είναι υπέρ της Βραζιλίας αλλά δεν ανεμίζει τις πορτογαλικές σημαίες … ανεμίζει τις βραζιλιάνικες. Είναι ένα είδος τοπικιστικού εθνικισμού αλλά αυτή η πραγματικότητα έχει μιαν a posteriori εγκυρότητα αφού αυτό το φαινόμενο παρατηρείται σχεδόν παντού, εκτός από την Κύπρο από μια μεγάλη μερίδα Κυπρίων .

Όταν απειλείται η ισπανόφωνη Βενεζουέλα από τον σχιζοφρενή Τράμπ , οι κάτοικοι της , ούτε εκλιπαρούν την Ισπανία να τους βοηθήσει ούτε και υψώνουν Ισπανικές σημαίες έξω στα μπαλκόνια τους. Νοιώθουν πατριώτες και το παλεύουν γιατί απειλείται η χώρα τους, οι αξίες τους , η δημοκρατία τους, το συγκεκριμένο σύστημα που επέλεξαν οι ίδιοι για τους εαυτούς τους. Το ίδιο μπορούμε να πούμε για ολόκληρη τη Λατινική Αμερική . Άρα η γλώσσα δεν παίζει στις μέρες μας άλλο ρόλο εκτός από ένα πλούσιο (πλέον ) σύστημα επικοινωνίας , ένα εργαλείο του ανθρώπινου πολιτισμού και όχι σαν εργαλείο πολιτικής σκοπιμότητας όπως ήταν σε παλαιότερες εποχές. Μόνον κάποιοι κομπλεξικοί νοιώθουν σήμερα την ανάγκη να αναγάγουν το γλωσσικό σε χαρακτηριστικό εθνικής ανωτερότητας η πολιτειακού καθορισμού.

Όταν οι Αμερικανοί πρόεδροι αναφέρονται στο μεγάλο αμερικανικό έθνος (our great American nation) δεν διαχωρίζουν έννοιες κράτος – έθνος .Η 4η Ιουλίου εορτάζεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες , που έχουν επίσημη γλώσσα την αγγλική, η ανεξαρτησία της χώρας από τον αγγλικό ζυγό . Εκείνη την ημέρα δεν αναρτούνται στα μπαλκόνια ή στους δρόμους 38 διαφορετικές σημαίες που αντιπροσωπεύουν τις χώρες καταγωγής των Αμερικανών πολιτών . Αναρτάται η αμερικανική σημαία, σύμβολο ενός ομόσπονδου πολυπολιτισμικού κράτους.

Θα σου πουν : «Είμαστε Έλληνες γιατί οι Μυκηναίοι εποίκησαν την Κύπρο πριν τρεις περίπου χιλιάδες χρόνια». Ναι αλλά πριν να την εποικήσουν κάποιοι άλλοι κατοικούσαν ήδη στο νησί . Όσο και να θέλουν κάποιοι να ‘θάψουν’ τη Ταμασσό , την Αμαθούντα , τη Χοιροκοιτία (6000-5800 π.Χ.) αυτές επιμένουν να αναδύονται σαν η συνείδηση της ιστορικότητας και πολυπολιτισμικοτητας του τόπου μας. Όπως είπε και ένας πολύ γνωστός κύπριος κοινωνικός επιστήμονας , όταν οι Κύπριοι είχαν πολιτισμό οι Έλληνες ήταν πάνω στα δέντρα και βάφονταν μπλε.. έτσι για να πούμε και κανένα αστείο. Δεν υποτιμώ τη συμβολή κανενός πολιτισμού στην κυπριακή ιστορία. Αλλά η Κύπρος, είτε το θέλουμε είτε όχι, αποτελεί το χωνευτήρι πολλών πολιτισμών. Μονοπώλια δημιουργούνται στους εγκεφάλους κάποιων ψυχοπαθών που μας κυβερνούν και που επιμένουν να θέλουν να μας καθοδηγούν .

Θα ισχυριστούν βέβαια (ξέρετε ποιοι), ότι «Έλληνες είναι οι της ημετέρας παιδείας μετέχοντες» . Αναμφίβολα , οι αρχαίοι Έλληνες μεγαλούργησαν διότι κατάφεραν να φτάσουν σε ένα επίπεδο λογικής όπου αναγκαία συνθήκη για τη πρόοδο του ανθρώπινου πολιτισμού είναι η συνεχής αμφισβήτηση και η έρευνα ώσπου το αποτέλεσμα να δικαιολογείται από τα αίτια που το προκαλούν . Η λόγος , η διαλεκτική σκέψη και η κριτική θεώρηση είναι το κληροδότημα που άφησε αυτός ο αρχαίος λαός στην ανθρωπότητα. Νομίζω θα γελά και το παρδαλό κατσίκι αν ισχυριστούμε ότι η παιδεία μας τόσο στην Κύπρο όσο υποθέτω και στην Ελλάδα πλάθει πολίτες με αυτά τα χαρακτηριστικά. Δόγμα και παπαγαλία είναι το κληροδότημα της σημερινής παιδείας με εμφανή τα αποτελέσματα στην κοινωνική μας πρόοδο . Άρα, καλύτερα ας αφήσουμε να το πάρει κι’ αυτό το επιχείρημα ο ποταμός.

Δημήτρης Δημητρίου

17 Αυγούστου 2019