ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΑ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ

Για την ευημερία των αριθμών, ο χορός των εκποιήσεων και των εξώσεων από τις πρώτες κατοικίες άρχισε με δείγμα 2000 κεφαλών επί πίνακι, υπό την ομπρέλα της «νεοφιλελεύθερης  Δικαιοσύνης» των Ευρωπαϊκών Θεσμών.

Παραπέμπω συγκεκριμένα στην ασυλία που προσφέρουν η εξουσία και οι θεσμοί «μας» στους εξ ουρανού ριφιφίδες της υφαρπαγής δισεκατομμυρίων «με το κλειδί στο χέρι». Οι οποίοι χαίρονται τα κλεμμένα  στο εξωτερικό, την στιγμή που ο πέλεκυς της δικαιοσύνης αρχίζει «καθηκόντως» να πίπτει αμείλικτος επί ανυπεράσπιστων φτωχών.

Αλλά, όπως πάντα, ουδέν κακόν αμιγές καλού. Ο κ. Αβέρωφ Νεοφύτου εντός ολίγου, αναμένεται να αναρτήσει στο διαδίκτυο τους καταλόγους των στρατηγικών κακοπληρωτών που ξέρει. Οπότε τα ευκόλως εννοούμενα που παραλείπονται και ξανάρχονται, το μόνο που προμηνύουν ξανά, είναι το ανάθεμα των ίδιων των θυμάτων που πληρώνουν τη νύφη κάθε φορά.  

Χιλιοειπωμένα «χαράς ευαγγέλια» λοιπόν, για τους αφελείς που περιμένουν 18 χρόνια μετά το χρηματιστηριακό γλέντι να δουν τρίχα να ξεριζώνεται από το απρόσωπα φαντάσματα της επώνυμης διαφθοράς. Η οποία έκτοτε μεσουρανεί και πηγαινοέρχεται αγκαλιά με την ευημερία των αριθμών, εις βάρος των φτωχών.

Την επαύριον, εννοείται, ο κ. Αβέρωφ Νεοφύτου θα επανέλθει το ίδιο οργίλος και ακόμα δριμύτερος. Θα ηγηθεί μιας νέας εφόδου των ταπεινών κοινωνικών στρωμάτων της Κύπρου κατά της νεοφιλελεύθερης διαφθοράς στον ουρανό, υπό την διπλή ιστορική του ιδιότητα:
Είτε σαν Δον Κιχώτης που κυνηγά για το θεαθήναι διεφθαρμένες σκιές στα σύννεφα. Είτε σαν νεόπλουτος Γιάννης Αγιάννης των Αθλίων του Βίκτωρος Ουγκώ στο νεοφιλελεύθερο Ευρωπαϊκό «στερέωμα».

Όλα αυτά βεβαίως έχουν άμεσο αντίκτυπο επί Ε/κ και Τ/κ, οι οποίοι εντελώς παραδόξως, δεν εμπιστευόμαστε σ αυτό το ηθικότατο κλίμα εαυτούς και αλλήλους, σε όλα τα επίπεδα.
Σ αυτό το χάλι η Κερύνεια περιμένει 44 χρόνια την αυριανή  απελευθέρωση της,  από αυτούς οι οποίοι συντηρούν την κατεψυγμένη πατριωτική και εθνοσωτήρια νοοτροπία που την παρέδωσε στον Αττίλα το 1974 αμαχητί.

Σ αυτό το σημείο θα ήταν παράλειψη μου να μην αναφερθώ στο γεγονός ότι Ε/κ και Τ/κ. συντηρούμε κατά πλειοψηφία με τις ψήφους μας γερασμένες ηγεσίες. Οι οποίες στην προσπάθεια τους να αναστυλώσουν εν έτει σωτηρίω 2018, τον Πύργο της δικής τους Βαβέλ που κτίζουν από το 1960, μας στρατολογούν να βάζουμε φωτιές και όχι να κουβαλούμε νερό εκεί που οφείλουμε όλοι  να οργώνουμε, να σπέρνουμε και να θερίζουμε.

Εκείνο που μας λείπει προφανώς είναι η στοιχειώδης αντίληψη ότι όσο οι ψηφοφόροι δεν δίνουμε τα χέρια πάνω από το συρματόπλεγμα της στρατιωτικής μας ημικατοχής, δεν πρόκειται να γίνει απολύτως τίποτα πέραν εκείνων που βλέπουμε.  

Δηλαδή ο Ερντογάν θα συνεχίζει να κηδεμονεύει την «ανεξαρτησία μας» ταχύτερα και χειρότερα από κάθε προηγούμενο ομόλογο του στην εξουσία.  
Ενώ εμείς του κουβαλούμε τα υλικά και του προσφέρουμε τα «πιο έξυπνα» νεοφιλελεύθερα μυαλά, για να κτίζει το όραμα του, που είναι ένα νέο ΣΙΝΙΚΟ τείχος μήκους όσα και τα χιλιόμετρα της διχοτομημένης κυπριακής ακτογραμμής…

Εν ολίγοις: Όσο δεν ομονοούμε  ενόψει αυτού του κινδύνου, όσα και να δώσουμε η μια κοινότητα στην άλλη, που αύριο δεν θα μας ανήκουν, ο Ερντογάν, ως από μηχανής Θεός, θα ζητά κι άλλα κι άλλα …

Αυτό σημαίνει ότι τ/κ και ε/κ θα παραμένουμε καθηλωμένοι «στο στερνή μου γνώση να σ είχα πρώτα» σαν απερίσκεπτοι ψηφοφόροι των απερίσκεπτων που μας κυβερνούν…  

Αντώνης Δημητρίου
05 Οκτωβρίου 2018